پیر خرابات

دریافتی از غزلهای حضرت لسان الغیب حافظ شیرازی

پیر خرابات

دریافتی از غزلهای حضرت لسان الغیب حافظ شیرازی

غزل 12

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما


آب روی خوبی از چاه زنخدان شما


زنخدان به معنای چانه است و چاه زنخدان گودی بین چانه و دهان است که زیبایی خاصی به جلوه میدهد


ای کسی که زیبایی از شما است و آب حیاتی که میگویند سرچشمه بقا ست از چاه زنخدان شما بیرون میآید


امام هادی در زیارت جامعه کبیره میفرماید:


ان ذکر الخیر کنتم اوله و آخره و معدنه و ...


اگر نامی از خیر برده شود شما اول و آخر و معدن آن خوبی هستید


و معنای الحمد لله رب العالمین نیز همین است



عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده


بازگردد یا برآید چیست فرمان شما


شرح شوق و هجر عاشق است و میگوید اگر روی زیبای شما را نبینم جانم که از شدت فراغ بر لب آمده بیرون میآید و قالب تهی میکنم.



کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت


به که نفروشند مستوری به مستان شما


کسی در مقابل حسن شما نمیتواند عرض اندام کند



بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد


زان که زد بر دیده آبی روی رخشان شما


روی شما مانند آب حیاتی است که هر خوابی را بیدار میکند و هر مرده ای را زنده .



با صبا همراه بفرست از رخت گلدسته​ای


بو که بویی بشنویم از خاک بستان شما


بو که : باشد که



عمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جم


گر چه جام ما نشد پرمی به دوران شما


خدا شما را عمر دهد گر چه کام ما بر نیامد.


هر چه از دوست رسد خوش است چه خوب و چه بد



دل خرابی می​کند دلدار را آگه کنید


زینهار ای دوستان جان من و جان شما


دل هوای معشوق کرده است و اگر دیدارش میسر نشود جانم به لب میآید



کی دهد دست این غرض یا رب که همدستان شوند


خاطر مجموع ما زلف پریشان شما


خاطر مجموع(آرام و ساکن) با زلف پریشان هیچ وقت یکجا جمع نمیشود چون زلف معشوق نماد تشویش خاطر و پریشانی است.



دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری


کاندر این ره کشته بسیارند قربان شما


را عشق شما راهی است پر خطر که جز با خون دادن و سختی کشیدن نمیتوان آن را پیمود



ای صبا با ساکنان شهر یزد از ما بگو


کای سر حق ناشناسان گوی چوگان شما


د رمدح مردم یزد



گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست


بنده شاه شماییم و ثناخوان شما


بنده و شاعر شاه شما مردم یزدیم هر چند که از شما دوریم



ای شهنشاه بلنداختر خدا را همتی


تا ببوسم همچو اختر خاک ایوان شما


ای کسی که هر کس خاک بوس آستان شما شود همچو اختر و ستاره اوج میگیرد و بالا میرود



می​کند حافظ دعایی بشنو آمینی بگو


روزی ما باد لعل شکرافشان شما


زیرکی شاعر است که قولی از معشوق میگیرد که با داب و روش او مخالف است.

نظرات 1 + ارسال نظر
مجتبی شنبه 14 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 02:54 ب.ظ

سلام
مبارکه

خدا ریشه هرچی فضول و از رو زمین بکنه

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد